Een mens is niet een optelsom van lichaam en geest, maar een lichamelijk of belichaamd wezen. Wanneer jouw materiële lichamelijkheid niet past in jouw materiële context, worden je mogelijkheden ingeperkt. Zwarte lichamen worden regelmatig gehinderd in een witte wereld, vrouwenlichamen worden afgeschermd en afgeremd in een misogyne wereld, dikke lichamen passen niet in een wereld die is afgesteld op het gemiddelde lichaam, berolstoelde lichamen kunnen niet met de trap, en depressieve lichamen worden inert omdat de wereld hen niet meer uitnodigt.
De voorbeelden laten zien dat lichamen nooit op zichzelf staan. Ze functioneren altijd in relatie tot andere lichamen en tot de omgeving. Lichamelijkheid betekent inderdaad dat je altijd met iets of iemand verbonden bent. Toch is in onze samenleving de opvatting gangbaar dat je lichamelijke problemen kunt oplossen door te focussen op tekortkomingen in het lichaam, in het denken of in het gedrag van individuen. Filosoof Jenny Slatman legt uit dat deze aanpak onvoldoende werkt.
Er is meer aandacht nodig voor de materiële relaties waarin lichamen staan. In deze cursus zal Jenny Slatman een nieuwe kijk op lichamelijkheid presenteren, die zij beschrijft als “materialisme met gevoel”. Aan de hand van analyses van zowel het werk van onder andere Merleau-Ponty, Iris Young en Jean-Luc Nancy als hedendaagse casuïstiek zullen we samen bespreken hoe we recht kunnen doen aan de diversiteit van menselijke lichamen.
Rond half januari 2025 plaatsen we hier een gedetailleerd programma.
De cursusopbouw is steeds dezelfde.
